.jpeg)
.jpg)
.jpg)
Beste YWAM-familie,
Inmiddels heb je gehoord van het tragische busongeluk in Tanzania op 24 februari, waarbij elf belangrijke YWAM-leiders om het leven kwamen. Op dit moment liggen er nog acht in het ziekenhuis. (Je kunt de namen en alle achtergrondinformatie lezen op ywam.org).
In deze dagen worden er over de hele wereld tranen gestort door individuen, families en YWAMers over de hele wereld. Persoonlijk wankel ik door het gewicht van dit nieuws, aangezien ik veel van deze personen persoonlijk kende en liefhad. Maar ik leun op het karakter van God voor wat ik weet dat waar is over wie Hij is!
De achtergrond: Deelnemers aan de cursus “Executive Masters in Leadership”, gevestigd bij YWAM Arusha, Tanzania, maakten een excursie in twee bussen naar Maasai-land, waar ze het bloeiende ontwikkelingsprogramma observeerden. Ze hadden een hele fijne dag samen. Op de terugreis naar Arusha botste een vrachtwagen die zijn remmen kwijt was tegen onze tweede bus, waardoor deze letterlijk van boven tot onder in elkaar werd gedrukt. Elf van onze geliefde vrienden werden gedood en acht anderen raakten ernstig gewond en vechten voor hun leven. We hebben in de hele geschiedenis van YWAM nog nooit een tragedie van deze omvang gezien en we zijn er allemaal kapot van.
Niet alleen echtgenoten, vrienden en collega's zijn verloren gegaan, maar ook leiders van de YWAM-bediening. De personen die betrokken waren bij het leiden van de Executive Masters waren belangrijke YWAM-leiders in de regio – enkele vooraanstaande bloeiende YWAM-bases; anderen gaven leiding op het gebied van onderwijs en andere terreinen; anderen dienden op locaties met beperkte toegang waar niemand anders naartoe zou durven gaan – en zagen op verbazingwekkende manieren de hand van God op hun bedieningen. De studenten die zich aangetrokken voelden tot de Executive Masters waren mensen van hetzelfde kaliber: levenslange toegewijde YWAM-missionaire pioniers. Hun dood creëert een enorm vacuüm in dit deel van de wereld voor YWAM als zendingsbeweging.
Onze broeders en zusters in Tanzania dragen op dit moment zoveel. Degenen die het ongeval hebben overleefd en als eerste ter plaatse waren om hulp te verlenen, lijden aan een trauma dat diep en langdurig zal zijn. De praktische taken die overlevenden op de basis moeten uitvoeren na een tragedie als deze zijn enorm, terwijl ze tegelijkertijd proberen hun eigen verdriet te verwerken (de leider van de basis in Arusha en de trainingsdirecteur behoorden tot degenen die omkwamen).
De basis heeft twee tenten op het terrein opgezet waar familieleden en leden van de gemeenschap kunnen komen, hun respect kunnen betuigen en samen kunnen rouwen. De Executive Masters-studenten die er nog zijn, slapen in kamers waar een leeg bed staat en eten zonder hun medecohorten. En dan zijn er mensen die een partner hebben verloren, of een vader of moeder, die onze voortdurende liefde en steun nodig zullen hebben. bedieningsteams zullen zich moeten aanpassen en hiaten in het leiderschap moeten opvullen die er voorheen niet waren. De leegte en de behoeften gaan maar door.
Lokale en internationale YWAM-leiders komen bijeen om de overgebleven teamleden ter plaatse te ondersteunen terwijl ze worden geconfronteerd met de vele details van repatriëring, medische evacuatie, gezinsondersteuning, begrafenisregelingen en vele andere logistieke zaken. (De huidige kosten bedragen ongeveer USD $350.000).
Laten we er te midden van dit alles voor kiezen om sterker te zijn dan voorheen. Gewond? Ja, we zijn gewond. Maar net als bij een natuurlijke wond worden de omliggende spieren, als ze op de juiste manier worden behandeld, nog sterker dan voorheen. Waar je voorheen gemakkelijk uw evenwicht verloor, kom je met de juiste zorg weer in een goede balans en kun je sterker worden dan vóór de verwonding.
Laten we ons inzetten – voor onszelf persoonlijk, en voor degenen die hier het meest door getroffen worden – om de juiste zorg te krijgen, om sterker te worden dan ooit tevoren. Genezing zal niet van de ene op de andere dag plaatsvinden. We zullen moeten werken, goed voor elkaar moeten zorgen en bereid moeten zijn een stap verder te gaan. Maar met Gods hulp weet ik dat het zeer mogelijk is.
Hier zijn een paar herinneringen die ik je wil aanmoedigen om vast te houden, terwijl we rouwen om dit diepe verlies:
- Houd vast aan het feit dat we, wat er ook gebeurt, weten dat God rechtvaardig en vriendelijk is in al Zijn wegen (Ps. 145:17).
- Herinner jezelf aan Job 42:2. Job was alles kwijtgeraakt en zijn antwoord was: “Ik weet dat U alles kunt en dat geen enkel doel van U kan worden gedwarsboomd.” Laten we dat woord vasthouden!
- Herinner jezelf aan Jesaja 41:10: “…wees niet bang, want ik ben bij je, wees niet ontzet, want ik ben je God. Ik zal je sterken en ondersteunen met mijn rechtvaardige rechterhand.’
- Herinner jezelf keer op keer aan het woord, vooral aan de Psalmen, waar God ons belooft dat Hij ons zal beschermen met Zijn sterke rechterarm en zal voorkomen dat we vallen.
Ik merk dat ik in deze dagen mijn rechterarm naar de hemel ophef en mijn hand naar de Heer uitstrek en zeg: “Ik heb het gevoel dat ik uitglijd, maar ik houd me vast aan Uw sterke rechterarm en weet dat ik veilig kan zijn in Uw liefdevolle liefde. zorg!" En dan blijf ik met alle macht volhouden!
Laten we ons gebed vergroten, en specifiek elk land en YWAM-basis over de hele wereld bij naam noemen.
Laten we ons afvragen: hoe kunnen we de bedieningen steunen die hun dierbaren hebben verloren? Moge ons gebed zijn: “hier ben ik; zend mij."
Beste zendingsfamilie, het is in deze tijd dat we aan onze God en elkaar vasthouden, wat bewijst dat Hij altijd groot genoeg is om ons door elke beproeving heen te loodsen.
Ik denk graag aan Loren die daar aan de hemelpoort staat om deze elf geliefde YWAMers te begroeten en te verwelkomen! Onze harten verheugen zich in de wetenschap dat ze zich verheugen om bij Jezus te zijn, terwijl we tegelijkertijd diepbedroefd zijn om het verlies van hun aanwezigheid onder ons.
Zegeningen en liefde voor ieder van jullie!
Darlene
